Jak marihuana może pomóc pacjentom HIV?
Ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) to wirus, który uszkadza układ odpornościowy i hamuje zdolność organizmu do zwalczania infekcji i chorób. Jest to infekcja, która jest zwykle przenoszona drogą płciową, ale może również rozprzestrzeniać się z matki na dziecko podczas ciąży lub karmienia piersią. Inną powszechną formą przenoszenia wirusa HIV jest kontakt z zakażoną krwią. Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) to stan spowodowany brakiem leczenia HIV. W ciągu kilku lat HIV osłabia układ odpornościowy w stopniu potencjalnie zagrażającym życiu. Chociaż obecnie nie ma lekarstwa ani na HIV, ani na AIDS, opracowano leki, które znacznie spowalniają postęp HIV.
Wczesne objawy HIV mogą być łagodne lub poważne, w zależności od osoby. Najczęściej występują gorączka, bóle głowy i obrzęk węzłów chłonnych, ale mogą również wystąpić bóle, wysypka, kaszel i biegunka. W miarę rozwoju wirusa w organizmie i osłabienia układu odpornościowego, widoczne będą infekcje i bardziej przewlekłe objawy, a także skrajna utrata masy ciała w postaci zespołu wyniszczenia. Rozwijają się również niektóre rzadkie choroby, takie jak mięsak Kaposiego, rodzaj raka skóry, a także neuropatia obwodowa, która powoduje rozdzierający ból i / lub utratę czucia w dłoniach i stopach. Na szczęście większość osób w tym kraju, u których rozwinie się HIV, może szukać leczenia, które zapobiega progresji do AIDS. W krajach rozwijających się nie zawsze tak jest. Osoby, u których rozwinie się AIDS, są podatne na choroby, takie jak rzadkie nowotwory, które normalnie nie występowałyby w zdrowym organizmie.
Marihuana w leczeniu HIV
Marihuana i HIV mają kilkudziesięcioletnią historię. Początkowe naciski (ostatecznie zakończone sukcesem) na legalizację były spowodowane chęcią złagodzenia wyniszczających objawów związanych z HIV i AIDS, podczas gdy społeczność farmaceutyczna powoli pracowała nad znalezieniem lekarstwa. Aktywiści stojący na pierwszej linii frontu kryzysu HIV/AIDS w San Francisco w późnych latach 80-tych i 90-tych, tacy jak Dennis Peron i Mary Jane Rathbun, odegrali kluczową rolę w walce o legalizację marihuany do użytku medycznego, a istotnym czynnikiem motywującym był pomysł wykorzystania marihuany w leczeniu HIV.
Peron był szczególnie zaangażowany w dążenie do legalizacji, obecnie znany jest jako „ojciec medycznej marihuany”. Po tym, jak jego partner, Jonathan West, zmarł na chorobę związaną z AIDS w 1990 roku, założył Cannabis Buyers’ Club of San Francisco w 1994 roku, aby umożliwić pacjentom z HIV, AIDS i rakiem dostęp do marihuany w celach medycznych. Następnie był autorem Proposition 215, inicjatywy wyborczej, która przeszła w 1996 roku i jest znana jako Compassionate Care Act. Ten akt prawny miał kluczowe znaczenie dla ewolucji legalizacji medycznej marihuany i ostatecznie legalnego używania jej przez dorosłych na poziomie stanowym.
Stosowanie marihuany w leczeniu HIV rozpoczęło się, gdy członkowie społeczności cierpiącej na wirusa zdali sobie sprawę, że jej właściwości terapeutyczne dobrze pasują do ich objawów. Jako środek zwiększający apetyt, marihuana pozwalała mężczyznom i kobietom zakażonym wirusem HIV znaleźć chęć do jedzenia i walczyć z utratą wagi spowodowaną wirusem i AIDS. Ciasteczka z THC dostarczane przez ludzi takich jak Rathbun były idealne, ponieważ zawierały kalorie, pobudzały apetyt i nie wymagały palenia. Łagodziła bóle mięśni i przewlekły ból, a jako środek przeciwzapalny, marihuana pomagała złagodzić zarówno nudności występujące z powodu wirusa, jak i nudności spowodowane przez wczesne syntetyczne leki przeciw HIV, takie jak inhibitory proteazy. Niektóre z tych leków powodują silne nudności i mają inne skutki uboczne, takie jak brak węchu, zmiana smaku i bezsenność. Skutki te mogą być tak poważne, że skłaniają osoby z HIV do zaprzestania przyjmowania leków.
Innym częstym objawem HIV i/lub AIDS jest niepokój. Strach przed tym, że nie wiadomo, co przyniesie przyszłość lub jak długo będzie się żyło, jest wyniszczający. Konopie indyjskie przyniosły ulgę niezliczonym osobom z HIV, które cierpią z powodu lęku i niepokoju.
Chociaż nie przeprowadzono wystarczającej liczby badań, aby naukowo potwierdzić jej skuteczność (z różnych powodów, ale przede wszystkim z powodu ograniczeń prawnych i biurokracji), istnieje wiele niepotwierdzonych dowodów na to, że marihuana jest bardzo pomocna w zwalczaniu tych skutków. Na szczęście, wraz ze złagodzeniem ograniczeń i zwiększeniem możliwości legalnego przeprowadzania testów na obecność wirusa HIV, prowadzone są i będą dalsze prace mające na celu potwierdzenie tego, co wiedzą już tysiące osób cierpiących na HIV i AIDS.
Fakt, że HIV i AIDS znajdują się na prawie wszystkich listach schorzeń, które kwalifikują ludzi do medycznej marihuany w stanach, w których jest ona legalna, ma ogromne znaczenie. Praca aktywistów takich jak Peron i Rathbun nie poszła na marne. Spośród 36 stanów i czterech terytoriów w USA, w których produkty z konopi indyjskich są legalne, wszystkie wymieniają HIV jako ważny warunek otrzymania karty medycznej marihuany w celu uzyskania dostępu do marihuany do leczenia.
